vrijdag 23 oktober 2009

Re-integratie in Nederland

Re-integratie in Nederland


Aanleiding/inleiding

Begin 2008 kwam ik nadat ik twee mislukte individuele re-integratietrajecten (IRO) achter de rug had bij een nieuw re-integratiebedrijf terecht. Vanuit het UWV werd duidelijk aangegeven dat dit de laatste keer was dat er bereidheid was om geld te investeren om mij richting de arbeidsmarkt te geleiden.

Dit moest dus gewoon goed gaan, want mijn drijfveer was & is om in mijn eigen levensonderhoud te voorzien, en in beginsel minder en uiteindelijk het helemaal zonder een uitkering te kunnen rooien.

Vol goede moed begonnen we aan het traject, eerst werd er aangevangen met het formuleren van een begeleidingsvisie. Om deze visie neer goed op papier te krijgen werden zowel ex-werkgevers als mensen uit mijn privéleven geïnterviewd. Wekelijks had ik gesprekken bij het bedrijf, gesprekken over hoe het met me ging, gesprekken over de begeleidingsvisie.

Medio augustus 2008 stond de begeleidingsvisie er eindelijk, het was tijd om richting de arbeidsmarkt me te begeven.

Dit heeft tussen augustus 2008 en augustus 2009 welgesteld NUL gesprekken bij werkgevers opgeleverd. Dit ondanks het versturen van 100+ sollicitatiebrieven, en het aanreiken van 250+ vacatures van mijn kant, op allerlei niveaus van MBO, MBO+ tot HBO.


Probleemstelling

Zoals uit het bovengenoemde ervaringsverhaal blijkt is er in 1,5 jaar geen enkel gesprek bij een bedrijf geweest. Er is op een goede manier begeleid, en de gesprekken waren voor mij buitengewoon zinvol, maar de IRO is gewoon in mijn overtuiging mislukt, het heeft mij geen baan opgeleverd.

Inmiddels heb ik wel op eigen kracht een baan gevonden, echter moet oude IRO traject wel worden afgesloten. Voorwaarde daarvoor is dat ik met mijn contract bij ze langs ga. Hier heb ik totaal geen trek in, want ze hebben NUL credit dat ik nu een baan heb, en die credits gun ik ze dan ook echt niet.